Jak prawidłowo wycenić znak towarowy zgodnie z ustawą o rachunkowości.
Źródło: Dziennik Gazeta Prawna, 28-06-2010 r., Autor: dr André Helin
W ostatnich dwóch latach wraz z optymalizacją podatkową mającą na celu wniesienie znaków towarowych do spółki osobowej bez opodatkowania ponownie pojawiły się dyskusje odnośnie do wyceny rachunkowej tych znaków. Jak dokonać tej wyceny? Znaki towarowe stanowią składnik wartości niematerialnych i prawnych, podobnie jak inne prawa majątkowe, np. koncesje, patenty, licencje, prawa autorskie, know-how i oprogramowanie komputerowe.
Według ustawy o rachunkowości wartości niematerialne i prawne wycenia się na dzień bilansowy według ceny nabycia, pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne i ewentualne odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Ustawa o rachunkowości nie dopuszcza możliwości aktualizacji wartości początkowej. Wartości niematerialne i prawne podlegają umorzeniu na przestrzeni oszacowanego okresu ich używania. Przy doborze metody amortyzacji i ustaleniu wysokości stawek amortyzacyjnych należy uwzględnić technologiczny, komercyjny i ekonomiczny okres używania.
Zalecane w ustawie o rachunkowości zasady wyceny i prezentacji wartości niematerialnych i prawnych znacznie różnią się od praktyki międzynarodowej, zwłaszcza zasad zalecanych w MSR 38. Standard ten określa składnik wartości niematerialnych i prawnych jako: możliwy do zidentyfikowania niepieniężny składnik aktywów, niemający postaci fizycznej, będący w posiadaniu jednostki gospodarczej w celu wykorzystania w produkcji lub dostarczaniu dóbr lub świadczenia usług lub w celu oddania do odpłatnego użytkowania osobom trzecim lub w celach związanych z działalnością administracyjną jednostki.
Zasadniczą różnicą pomiędzy wytycznymi ustawy o rachunkowości a MSR jest metoda wyceny bilansowej i zasady amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych.
MSR 38 przewiduje dwie alternatywne metody wyceny bilansowej: koszt historyczny pomniejszony o amortyzację oraz jako alternatywę wycenę według wartości godziwej. W odniesieniu do amortyzacji MSR rozróżniają pomiędzy składnikami o określonym okresie użytkowania oraz składnikami o nieokreślonym okresie użytkowania.